امروز در تاریخ زلزله های ایران و جهان

حدود هشت ماه پس از رخداد زلزله ۱۳ دسامبر ۱۹۵۷ فارسینج و پس‌لرزه‌های مربوط به آن، در ۱۶ اوت ۱۹۵۸ زلزله‌ای با بزرگای Mw=6.6 بر روی گسل اصلی جوان زاگرس و در جنوب شرقی کانون زلزله ۱۹۵۷ فارسینج روی داد. زلزله ۱۶ اوت ۱۹۵۸ با دو پیش‌لرزه قوی و مخرب در ۱۴ اوت ۱۹۵۸ با بزرگای MS=5.7 و MS=5.5 به‌ترتیب در ساعت ۱۱:۲۷ و ۱۵:۲۶ به وقت UTC همراه بود. زمان‌بندی و همپوشانی مناطق مهلرزه‌ای زلزله‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۸ حاکی از وجود خوشه‌بندی زمانی و بارگذاری قطعات گسل‌های مجاور، با انتشار توالی زلزله‌ها به سمت جنوب شرقی است. درواقع، رخداد زلزله‌های سال ۱۹۵۷ و ۱۹۵۸ بخشی از توالی لرزه‌ای است که با وقوع زلزله سیلاخور در ۲۳ ژانویه ۱۹۰۹ Mw=7.4  در امتداد گسل اصلی جوان زاگرس آغاز شد. بر اساس اطلاعات به‌دست آمده توسط روستاییان محلی در سال ۱۹۷۱ و ۱۹۷۳، سه مجموعه گسلش سطحی، به شرح زیر گزارش شده است:

۱) در جنوب شرقی لره‌کوه (چشمه ماهی تا گیوه‌کی)، یک شکستگی سطحی با روند NW-SE و به‌طول ۱۵ کیلومتر و حداکثر جابجایی قائم ۲ متر وجود داشته است. قسمت جنوب شرقی این گسلش منطبق با قطعه گسل گرین، و بخش شمال غرب آن در امتداد قسمت جنوب شرقی قطعه گسل صحنه از گسل اصلی جوان زاگرس است.

۲) در شمال شرق لره‌کوه (فیروزآباد؛ بره فراخ تا کاریز و لیلان) و در دو طرف فیروزآباد، یک گسیختگی سطحی به‌طول ۲۰ کیلومتر با روند NW-SE و با افتادگی بلوک جنوب غربی به اندازه چند ده سانتی‌متر ایجاد شده بود. این گسیختگی سطحی منطبق با قطعه نهاوند گسل اصلی جوان زاگرس است.

۳) در جنوب غربی لره‌کوه (ده کهنه-کلاده)، یک گسیختگی سطحی با روند NW-SE و به طول حدود ۸ کیلومتر با افتادگی بلوک شمال شرقی دیده می‌شده است. این گسیختگی در امتداد قسمت جنوب شرقی قطعه صحنه از گسل اصلی جوان زاگرس واقع شده است.

به نظر میرسد که قطعات گسله نهاوند-کهریز، گرین و قسمت‌های جنوبی قطعه صحنه از گسل اصلی جوان زاگرس طی توالی سه زلزله ۱۹۵۸ دوباره فعال شدند. در اثر دنباله زلزله‌های اوت ۱۹۵۸، حدود ۱۷۰ روستا تخریب شد و یا آسیب دید، بیش از ۱۳۰ نفر کشته شدند و بیش از ۲۰۰ نفر در منطقه نهاوند مجروح شدند.